Facilitaire taken uitbesteden? Interzorg kiest voor eigen beheer
- Gast Blog
- Bijgewerkt op 8 januari 2024
Sinds de coronacrisis staat de facilitaire organisatie binnen veel zorginstellingen volop in de belangstelling. Met name vanwege de rol die hygiëne speelt bij infectiepreventie. Maar de facilitaire organisatie draagt ook in andere opzichten bij aan de kwaliteit van zorg.
Dit artikel is onderdeel van het eMagazine GR!P.
Hoe kun je met de facilitaire organisatie bijdragen aan grip op goede zorg? We gaan erover in gesprek met teamleider INNService Simon Wachtmeester, die verantwoordelijk is voor de facilitaire dienstverlening op een van de negen locaties van Interzorg én voor de centrale wasserij en linnenvoorziening van de zorgorganisatie.
Hoe is de facilitaire organisatie bij Interzorg ingericht?
“Via INNService, een aparte dienst binnen de organisatie, waarbij INN staat voor Interzorg Noord-Nederland. Daarmee houden we vrijwel alles in eigen beheer. De schoonmaak, de keuken, de wasserij. Het is echter geen doel op zich om zoveel mogelijk in eigen beheer te houden. We willen daarentegen wel de beste dienstverlening bieden die past bij de wensen van onze cliënten. Uit ervaring weten we dat we daaraan beter kunnen voldoen wanneer de facilitaire organisatie in eigen beheer is.”
Je zegt ‘vrijwel’ alles in eigen beheer. Wat besteden jullie wel uit?
“Alleen het logistieke deel, meer niet. Het vervoeren van de schone en vuile was, het transport van eten en drinken en de distributie van incontinentiemateriaal. Vanuit onze MVO-visie doen we dat laatste samen met Vanboeijen, waar mensen werken met een afstand tot de arbeidsmarkt.”
Zijn jullie daarin anders dan anderen?
“Dat weet ik wel zeker. Over het algemeen zijn zorgorganisaties meer bezig met het outsourcen van werkzaamheden dan andersom. Terwijl veel collega-instellingen het best wel zouden willen hoor. Terug naar een eigen keuken. Terug naar een eigen wasserij. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Vorig jaar hebben we de sleutel gekregen van ons nieuwe servicecentrum, maar daartoe hebben we een flink traject moeten afleggen.”
Waar begint zo’n traject?
“Bij ons begon het ooit met de gedachte om dieetvoeding ‘natuurlijk lekker’ te maken. Vers en streekgebonden, met een korte inkoopketen. Want we zagen dat er voor vijftigduizend euro per jaar aan dieetvoeding in de gootsteen verdween. Uiteindelijk leidde dat tot de ontwikkeling van een eigen productlijn in 2016.”
“Vervolgens bedachten we: eigenlijk is het raar om alleen natuurlijk lekker te koken voor mensen met een dieetbehoefte. Waarom zouden we dat ook niet bij de reguliere maaltijden doen? Zo is de eigen keuken ontstaan. Daarna hebben we de was en de schoonmaak in eigen beheer genomen. Zo kregen we de hele begane grond van het servicecentrum ingevuld.”
“Toen zijn we ook vastgoedtechnisch gaan kijken. Op de zorglocaties hadden we veel ruimte voor kantoormedewerkers, de bedrijfsarts et cetera. Dure vierkante meters. Het idee ontstond om een verdieping op het pand te zetten voor kantoormedewerkers. En daarmee de vierkante meters op de zorglocaties te verminderen en de vastgoedkosten te verlagen. Op die manier hebben we, vanuit een behoefte aan meer grip op kwaliteit, uiteindelijk ook meer grip op onze kosten gekregen.”
Inderdaad een flink traject. Hoe is het jullie gelukt om het allemaal van de grond te krijgen? Waarmee maak je het verschil?
“Lef. Durf. Het is ook niet zonder slag of stoot gegaan. Na het uitschrijven van onze ideeën zijn we in gesprek gegaan met het bestuur en de cliëntenraad. Door iedereen constant mee te nemen in dit traject, heeft het zich steeds verder ontwikkeld met een prachtig plan als resultaat. Dat wordt gedragen door alle betrokkenen.”
“Een belangrijk moment in het hele proces was een beleidsdag waarin we onze plannen presenteerden aan de organisatie. We begonnen de dag met het serveren van een welkomstdrankje. En later, tijdens onze presentatie, onthulden we ons idee om in een eigen keuken dieetvoeding te gaan bereiden. Daarbij grepen we terug op het welkomstdrankje dat iedereen had gehad. Dat was namelijk de dieetvoeding die we destijds dagelijks aan onze cliënten gaven. We vroegen de aanwezigen wie het drankje lekker had gevonden. Niemand.”
“Zo confronteerden we de organisatie ermee dat cliënten dit dus ook niet lekker vinden. Dan krijg je de vraag: kan dat ook anders? Dan staan mensen open voor verandering. Dan krijg je de handen op elkaar voor je plannen.”
Zijn er, behalve zo min mogelijk uitbesteden, nog andere dingen die jullie binnen de facilitaire organisatie doen om grip op de kwaliteit van jullie dienstverlening te krijgen?
“Enige tijd geleden zijn we gestart met de TWI-methode: Training Within Industry. Dat is een methode voor het standaardiseren van werkzaamheden die uitgaat van het principe ‘vier keer voordoen, vier keer nadoen’.”
Kun je daar een voorbeeld van geven?
“Hoe maak je een toilet schoon? Met TWI als trainingsstandaard doe je het de eerste keer alleen voor. Bij de tweede keer leg je daarnaast ook uit waarom je het doet. Bij de derde keer benoem je wat je allemaal doet. En bij de vierde keer vertel je hoe je het precies doet. Daarna laat je het de medewerker doen. Ook weer vier keer.”
“Hetzelfde geldt voor het vouwen van kleding. Voorheen had elke locatie zijn eigen vouwtechniek. Maar als je het op één manier doet, is het overzichtelijker voor cliënten en zorgmedewerkers. Het past beter in de kast, het stapelt mooier. Dat draagt bij aan de kwaliteit die je levert. Het is ook efficiënter qua transport en makkelijker werken op de locaties. Dus toen we de centrale wasserij begonnen, hebben we daar ook één methode voor ontwikkeld.”
En hoe borgen jullie de kwaliteit vervolgens?
“Met audits. Verschillende medewerkers zijn daar speciaal op getraind. Degenen die in de keuken werken, komen de wasserij auditeren en andersom.”
Hygiëne is niet alleen een taak van de facilitaire organisatie, in de vorm van schoonmaak, maar ook een belangrijk aspect van de zorg in het algemeen. Hoe hebben jullie daarin de rolverdeling tussen facilitair medewerkers en de zorgmedewerkers geregeld?
“Het is ons gezamenlijke doel dat iemand zijn of haar leven kan voortzetten op zijn of haar eigen manier, in een veilige, nette en schone leefomgeving. Op elke locatie verzorgen wij daartoe één keer per week de professionele schoonmaak. Maar cliënten gaan de hele week naar de wc, dus we kunnen niet zonder elkaar. Daarom kijken we ook welke kleine schoonmaaktaken zorgprofessionals kunnen meenemen als ze toch bij een cliënt zijn. De natte cel netjes achterlaten na het douchen bijvoorbeeld. Of na het verlenen van ADL-zorg even kijken hoe het met het prullenbakje zit.”
Zijn zorgprofessionals zich bewust van de rol die ze spelen in dat hygiënestuk?
“Ja, zeker sinds corona. Handen wassen, desinfecteren, een deurklink extra meenemen. We hebben allemaal enorm veel last van corona, maar op dit punt helpt het de bewustwording te versterken.”
Op welke manier kunnen leveranciers als Abena jullie helpen bij het krijgen van grip op goede zorg?
“Wij zoeken geen verkopers, maar partners. Wij willen werken met partijen die meezoeken naar oplossingen. Kijk naar het scheiden van afval. Dat is bij ons ontstaan vanuit onze duurzame visie en nu zijn we met Abena in gesprek over de recycling van incontinentiemateriaal. Dat is overigens nog in een prille fase.”
Wat zijn daarin de grootste uitdagingen?
“Op de eerste plaats bewustwording. Thuis vinden we het normaal om GFT in de bak te gooien en oud papier te verzamelen. Maar op ons werk doen we het niet. Dan is de vraag: waarom niet? Omdat het voelt als een extra handeling? Omdat je tien meter verder moet lopen? Omdat er heel veel in die grote grijze afvalcontainer kan, die ook nog eens twee keer per week wordt geleegd? Wij kunnen het wel bedenken met onze laptop voor onze neus. Maar medewerkers moeten het zelf gaan willen en zelf gaan doen.”
“Daarnaast loop je tegen praktische zaken in de uitvoering aan. Want ik kan wel willen scheiden, maar als het vervolgens toch in een oven voor restafval verdwijnt, waar doe ik het dan voor? En het zorgt ook voor extra kosten, dus ik moet het goed kunnen motiveren. Door te kijken of je het kunt wegstrepen tegen de kosten die je ermee bespaart op restafval. Of door te laten zien dat je daarmee een betere wereld creëert. Want dat is ook belangrijk voor Interzorg. Dat is wat ik bedoel met onze duurzame visie. We zijn er niet alleen voor onze ouderen, maar willen ook bijdragen aan een wereld waarin onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen een goed bestaan kunnen hebben.”
Uit onze blog
- Alles
- Actueel
- Beleid
- Casuïstiek
- Duurzaamheid
- Expertise
- Innovatie
- Slim incontinentiemateriaal
- Alles
- Actueel
- Beleid
- Casuïstiek
- Duurzaamheid
- Expertise
- Innovatie
- Slim incontinentiemateriaal
Nooit meer misgrijpen met de verbruikersmatrix
Accepteer jij natte bedden bij jouw cliënt?
